Vietnam: van zuid naar noord en van noord naar zuid..

Nadat we aangekomen waren in Sihanoukville (Cambodja) vertrokken we 's avond rond 8 uur met de slaapbus naar Ho chi minh. Rond 1 uur werden we wakker gemaakt en waren we in Phnom Pehn. Hier moesten we eruit en werd ons verteld dat de grensovergang nu dicht was, dus dat we een paar uur moesten wachten. Onduidelijk dat het was, werden we naar een touroffice gebracht waar we vervolgens vijf uur lang op een paar kussens en banken mochten slapen tot de ochtend. Rond 6 uur in de ochtend vertrokken we weer richting Ho chi minh. De busreis ging ook niet geheel snel vanwege de vele (handel) stops en de buschauffeur informeerde ook niemand. Aangezien we pas rond 1 uur bij de grensovergang waren in Cambodja en wij om 4 uur zouden vliegen vanuit Ho chi min naar Hanoi kregen wij het aardig benauwd. Eerst nog even een stukje over de grensovergang tussen Cambodja en Vietnam. Bij de grens met Cambodja moest iedereen zijn/haar paspoort afgeven aan de buschauffeur en werden we uit de bus gezet om 100 meter te lopen en vervolgens weer in de bus te stappen. Bij de grenscontrole in Vietnam moesten we allemaal onze bagage meenemen naar binnen en werd een voor een de naam van iedereen opgenoemd en kreeg je paspoort weer terug. Daarna moest je bagage nog door de detectiecontrole en mocht je weer in de bus stappen om de reis te vervolgen naar Ho chi min. Aangezien we het toch wel benauwd kregen of we onze vlucht nog gingen halen, hebben we ons eerder uit de bus laten zetten en langs de weg een taxi aangehouden om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen bleek dat we de stress hadden kunnen besparen want ons vliegtuig had 2 uur vertraging.  'S avonds aangekomen in Hanoi een shuttlebus gepakt naar ons hotel, maar hoewel meneer de chauffeur keurig ja ja zei op ons gevraagde eindpunt, werden we ergens aan de andere kant van het centrum eruit gegooid. Vervolgens de taxi genomen naar ons hotel, dus na een reis van ruim 24 uur eindelijk op bestemming...

De volgende dag gelijk naar Friends travel Vietnam gegaan, een Nederlander die trips organiseert, om wat tripjes te boeken. De volgende dag gingen we rond 08:30 met de bus naar het beroemde Halong Bay. Na 2 uur rijden op te kleine klapstoeltjes en zeer krappe beenruimte bootoversteek, gingen we over op de 'cocktailboot' en voeren we langs de mooie rotspartijen en het blauwe water. Halverwege hadden we een stop en konden we kanoën. Door de grotten kwam je op heerlijke rustige plekken terecht, waar je omgeven werd door rotsen. Daarna was het tijd voor een frisse duik (zo warm was het niet, ~15gr). Ies als enige daredevil onder de vrouwen. Uiteindelijk kwamen we rond 5 uur aan op ons privé-eiland waar we zouden gaan slapen. We werden verwelkomend met een welkomstdrankje en heerlijk kampvuur. Na wat opfrissen kregen we rond 7 uur en BBQ met heerlijke oesters, springrolls en kip met rijst. Die avond ons vermaakt met een pooltafel, tafeltennis en onze reisgenootjes. Die avond zowaar voor het eerst (en hopelijk laatste) geslapen in een dorm, verwende dingen zijn we toch. De volgende dag na het ontbijt een klim van 30 minuten gemaakt naar het viewpoint. Prachtig uitzicht over de baai van Cat Ba. Na de lunch zat het er alweer op en gingen we per boot en bus terug naar Hanoi.

Na Halong Bay hadden we een dagje rust ingebouwd en zijn we lekker wezen dwalen door Hanoi. Leuk centrum waar het getoeter en drukte van de auto's redelijk overzichtelijk is en je een heerlijke hotpot of bbq kan eten op je kuipstoeltje van 50cm. De volgende dag eerst onze backpacks gedropt bij Friends Travel en onze nieuwe reismaatjes voor de aankomende dagen ontmoet en het nieuwe avontuur ingeluid met een buffet en hen gedoopt tot nieuwe slachtoffers voor hartenjagen. Om 10u gingen we met de slaapbus naar Sapa. Je hebt drie rijen bedden met een boven en onderbed wat ongeveer 1,70 m lang is. Niet echt gebouwd voor mannen van 1,90 m. Na ongeveer elk uur gestopt te hebben voor een plaspauze of midnight diner, waren we om 4u snachts in Sapa maar konden we blijven liggen tot 6u. Gewapend met een kaart in de hand liepen we met z'n vieren door het 11 graden Sapa naar het hotel waar we ons konden opfrissen en opgehaald zouden worden door onze gids. Onze gids Su haalde ons op en zo begonnen we aan onze trekking van ongeveer 15 km door de rijstvelden en dorpjes. Hoewel het helaas niet zo groen was als op de foto's van Google (damn google), was het gelukkig ook niet zo mistig als we van andere mensen hadden gehoord. Onderweg liepen er mama's mee, vrouwen met grote oorbellen, doek om het haar en manden op de rug. Ze ondersteunde (vooral de mannen) wanneer het glad werd en tijdens de lunch kwam de inhoud van de mand op tafel waar je redelijk verplicht was iets van ze te kopen. Die avond sliepen we bij Su thuis en kookte haar schoonzus onder helpend handje van beide mannen een lekker maaltijdje. Na het eten kregen we een voetmassage van haar buren en verzamelde zich steeds meer 'familie' in het huis. Su zelf vertelde ons de dag erna dat haar man haar op haar 14de had 'gekozen', trouwde en op haar 15e zwanger was. Ze was nu 28 jaar met 3 kinderen rondlopen. Elke dag liep ze de trekking en elke dag sliepen er mensen bij haar thuis. Wat een ander leven..
De volgende dag begon al goed met een miscommunicatie. Wij dachten dat ze ons zou wakker maken wanneer er ontbijt zou zijn. Su dacht dat wij zelf onze wekker zouden zetten. Om kwart voor 10 schrokken we wakker en stond ze blijkbaar al een tijdje op ons te wachten, onder andere met koude pannenkoeken. Daarna snel op pad en hebben we een kortere route gelopen door de rijstvelden, waarna een auto ons terugbracht naar het hotel zodat we daar konden blijven wachten tot de nachtbus terug ging. De nachtbus was de terugweg wat luxer dan de eerdere keer, maar arriveerde rond 3u snachts al in Hanoi. Zoals verteld konden we de tijd overbruggen in de lounge-area van het Backpackers hostel. Na wat hazenslaapjes en na een niet gewenst gezelschap van een muis, zijn we terug gegaan naar Friends travel om onze spullen op te halen en een ontbijtje te scoren om later naar het hostel te gaan. 'S avonds hadden we afsproken met z'n vieren om te gaan eten en naar de film 'allied' te gaan. De bioscoopzalen zien er behoorlijk professioneel uit en de prijzen zijn heel acceptabel. De film was in het Engels met Vietnamese ondertiteling en bij elke gedeelte wat sexytime was, hoorde je door de hele zaal gegrinnik. Daarnaast waren er ook rustig vietnamezen die een sigaret opstaken of een telefoontje pleegden tijdens de film. Weer een ervaring rijker laten we maar zeggen. 
De volgende dag overdag niet veel meer gedaan dan uitslapen, door het centrum lopen en veel geïnterviewd worden door schoolkinderen voor hun Engelse les. Het was die dag 1ste kerstdag en vanuit Friends Travel werd voor het 3de jaar op rij een kerstdiner georganiseerd voor alle Nederlanders die zich hadden aangemeld. Met busjes gingen we met in totaal 64 Nederlanders naar een groot overdekt buiten mrestaurant waar iedereen aan lange picknicktafels ging zitten en er op elke hoek van de tafel een koelbox met bier klaar stond, prima geregeld dus. Tussen het drinken door werden er ook nog viergangen aan eten geserveerd. Nadat iedereen al goed in de olie zat werden er (zeer toepasselijk) Nederlandse meezingers opgezet (Guus Meeuwis, Bløf, Rowen Hèze, De Sjonnies.. het hele repertoire). De Vietnamese keken hun ogen uit hoe die gekke Hollanders daar aan het meeblèren waren. Uiteindelijk weer met de busjes terug en in de barstreet nog even een afzakkertje genomen. Toch wel raar om zo kerst te vieren, maar het had wel wat.. 

De volgende dag zijn we naar het plaatsje Ninh Binh gaan, dit ligt ten zuiden van Hanoi. Rond 8 uur (de kater in ons heeft iets vaker gesnoozt dan de bedoeling was) de taxi gepakt naar het plaatselijke busstation en daar de bus genomen. Nu is het zo in Vietnam dat de lokale bussen niet op tijd rijden, maar gaan rijden wanneer er genoeg mensen in de bus zitten. Wij zaten netjes om kwart over 8 in de bus, maar waren nog de enige. Uiteindelijk nog 1,5 uur rondgereden rondom het busstation om mensen letterlijk over te halen de bus in te stappen en pakketjes in te laden die bezorgd moesten worden, want een bezorgdienst is de lokale bus ook tegelijk. Uiteraard wordt dit dan ook ter plekke zwart betaald. Uiteindelijk kwamen we na alle vertraging rond 12 uur aan in Ninh Binh en hadden we nog maar een kleine middag om iets te zien. Bij een hotel in het plaatsje een fiets gehuurd en richting het plaatsje Tam Coc gegaan. Hier aangekomen een boottocht gedaan (waarbij de boatdrivers sturen met hun voeten, knap!!) door de bergen en mooie rijstvelden. Het leek veel op Halong Bay, maar dan kleinschaliger en sfeervoller. Dit was ook ons laatste avontuur in het Noorden van Vietnam want de dag erna vlogen we richting de zon van het kleine eilandje ten zuiden van Ho Chi Min dicht tegen de Cambodjaansegrens aan, Phu Quoc. 
Daar eigenlijk alleen maar lekker op het strand gelegen. Nog wel een dagje een scooter gehuurd en een gevangenis bezocht, een waterval en een bijenfarm met eigen moestuin waar je uitleg kreeg en wat honingdingetjes kon proeven. Halverwege onze tocht wilde de scooter niet meer startte, dus hebben we met handen en voeten bij een lokaal restaurantje laten bellen en kwam de eigenaar naar ons toe. Hij had zo zijn vriendjes in de straat dus na een klein kwartiertje in een repairshop, konden we weer verder. 
Oudjaar hebben we ook op Phu Quoc gevierd. We hadden afgesproken met een meisje die we hadden ontmoet in Halong Bay en wat andere reizigers. Met z'n allen stonden we op het strand en stonden we naast een groot kampvuur af te tellen tot middernacht. Bizar om zo oudjaar te vieren! De volgende dag vertrokken we alweer vroeg naar Mui Ne omdat we daar genoeg dagen wilde hebben voordat onze ouders zouden komen. Na twee zeer lange busreizen kwamen we 's avonds laat aan in Mui Ne. De eerste dag maar eens gewoon weer begonnen aan het strand om bij te komen. Het hele strand wordt bijna opgeëist door resorts dus konden we nergens liggen. Vol zelfvertrouwen zijn we het resort van tegenover ons hostel ingelopen en hebben daar toch best even kunnen liggen voordat we weggestuurd werden. De volgende twee dagen dus maar een scooter gehuurd om het plaatsje te verkennen. Het staat vooral bekend om zijn watersporters ivm de goede wind. Overal surfers, windsurfers en kitesurfers, of gewoon een paar toeristen zoals wij die zich in de golven werpen. Onder andere ook de fairystream gezien, waar je tot je enkels in een kabbelend beekje loopt langs duinen en rotsen, en de grote witte duinen bekeken. En ja hoor, wij moesten er ook eens aan geloven.. aangehouden worden door de politie. We hebben het lang weten te voorkomen, maar op een lange, enige weg naar een toeristische attractie kon het ook niet makkelijker zijn voor de corrupte politie om alle buitenlanders eruit te pikken en te bekeuren. Na wat gediscussieer de helft van de boete weten te betalen, maar wel flink geïrriteerd weer op de scooters gestapt. Dat jochies van twaalf, mensen zonder helm, met z'n 5en op zo'n ding of zonder licht rijden hoeft blijkbaar niet bestraft te worden. De duinen waren mooi om te zien, maar enigszins door de gebeurtenis gekleurd in beleving.

Na Mui Ne zijn we teruggekeerd naar Ho Chi Minh waar we ies haar ouders en Sjoerds moeder hebben opgewacht op het vliegveld omdat ze twee weekjes langs kwamen. Ze werden gelijk in het diepe gegooid want het stond zwart van de mensen, maar met twee blanke uitstekende toeristen ertussen hadden ze ons gauw gevonden. Na wat opfrissen zijn we door de stad gewandeld, op weg naar het War Museum. Geinig te zien hoe normaal dingen voor ons zijn geworden de afgelopen tijd en zij juist bij elke hoek bleven staan om foto's te nemen. Het War Museum was interessant, maar ook pittig met de enorme lappen tekst om te lezen. Die avond gelijk op de markt onze geleerde skills getoond in het afdingen voor een koffer, die met gebreken over was gekomen uit Nederland. 
De befaamde tunnels van de Vietnamese oorlog mogen natuurlijk niet ontbreken op een reis door Vietnam, dus zijn we de volgende dag naar de chu chi tunnels geweest. Rond 9 uur vertrokken we met de lokale bus, wat uiteraard natuurlijk een hele kijksessie oplevert voor de Vietnamese, maar ook door ons om te zien hoe zij leven. Rond 12u waren we dan aangekomen bij de tunnels. Eerst kregen we een 'propaganda' video te zien over het ontstaan en gebruik van de tunnels (hoe slim ze wel niet waren). Vervolgens gingen we onder begeleiding van een gids als een gek door de tunnels. Ondanks dat het zo snel ging was het toch heel gaaf om door zulke kleine ondergrondse gangen te kruipen en in te beelden hoe zij deze gangen gebruikten om de vijand te slim af te zijn. 
De volgende dag hebben we de bus naar Vinh Long gepakt om naar de bekende Mekong Delta te gaan. We verbleven in een homestay om onze ouders te laten zien hoe dat was en zelf vonden we dit ook de leukste manier van overnachten. Na een bus en bootrit sprongen we alle vijf (ja ook de ouders) achterop een motorbike, want daar rijden natuurlijk geen auto's, om zo weggebracht te worden naar onze homestay. Bij aankomst kregen we een welkomstdrankje en uitleg over wat we konden gaan doen. Aangezien we nog de hele middag hadden besloten we om fietsen te huren en zijn we met kaart in de hand het eiland rond gefietst. 'S avonds kregen we een 'kleine' kookcursus en werden we verwend met speciale traditionele gerechten, o.a. elephant fish, springrolls, papayasalade op kroepoek en uiteraard kip met rijst. Rond half 8 de volgende morgen zaten we op de boot over de Mekong Delta. Eerst gingen we langs bij wat een floating market moest zijn, maar het dit in de verste verte niet was. Daarom liet hij ons maar een foto zien hoe het er 'vroeger' uitzag.. Vervolgens gestopt bij een bijencentrum om daar wat te drinken en later bij een tentje waar ze een lokaal zangoptreden uitvoerde. Daarna werden we inclusief hoedje overgezet in twee roeiboten om door de smalle kanalen te varen. Uiteindelijk op het laatst nog een stop gehad bij een notenfabriek om uitleg te krijgen over hoe deze gemaakt werden. De bootman zette ons weer af op het vaste land, zodat we de bus terug konden nemen naar Ho Chi Minh. 

Vanuit Ho Chi Min gingen we naar Da lat en hadden we een busreis van ongeveer 8 uur voor de boeg. Bij aankomst waren we ondanks het alleen maar liggen (ook overdag lig je in een slaapbus) best wel kapot. In Da lat was het wat frisser ivm de ligging in de bergen. De twee dagen dat we er waren hebben we drie scooters gehuurd, waarbij de moeders achterop gingen en vaders op eigen houtje. Letterlijk bijna, want hem zijn we niet 1x, niet 2x, maar 3x kwijtgeraakt onderweg. De ritjes brachten ons naar een koffieplantage met daaronder allemaal wezels, de Elephant Waterfall en aan het eind van de middag naar een treinstation dat ons met een ouderwets treintje naar een pagode bracht. Na flink wat chaotisch gelobby samen met een groep chinezen voor meer mensen (trein ging pas rijden bij 30 mensen) was de mevrouw van het loket het volgens mij meer dan zat en liet ze ons toch maar gaan. Alsof we terug in de tijd gestapt waren reden we met het treintje onder veel kabaal naar de pagode, die echt een lust voor het oog was. 
De volgende dag zijn we naar de Dalatan waterval gereden, waar je via een rodelbaan naar beneden kon scheuren. Hilarisch! Tot onze verbazing deden ook hier onze ouders gewoon mee. De terugweg zijn we omhoog gaan lopen en zijn wij nog een keertje samen gegaan omdat ies vergeten was daadwerkelijk de camera aan te zetten. Daarna met een kabelbaan naar de overkant van een berg om een kijkje te nemen in een klooster. 
Vanuit Da lat wilden we graag een dagje naar het strand en besloten we om onze reis te vervolgen naar Nha Trang. Na een reis van ongeveer 5 uur kwamen we hier begin van de middag aan. We hadden twee appartementen geboekt met daarbij een zwembad want na al die blikken op de resorts wilden we dit maar wat graag. Nadat we hadden ingecheckt bij de appartementen die door een particulier werden verhuurd gingen we vol enthousiasme naar het zwembad. Hier aangekomen werd ons (alleen Sjoerd en ies want de moeders zijn uit alle enthousiasme de beveiliging voorbij gelopen en lagen al in het zwembad) verteld dat het zwembad bij het hotel hoorde wat er onder zat en dat de gasten van de appartementen alleen tegen betaling gebruik mochten maken van het zwembad. Dit terwijl het op booking.com geadverteerd werd alsof het erbij hoorde, met foto's en al. Na overleg (en een kleine dramascene) met de verhuurster besloten weg te gaan. Ondertussen hadden we al een ander hotel gevonden dat pure luxe was, inclusief een zwembad op de rooftop. Onszelf even beloning na zo'n mislukking ;) 'S avonds door Nha Trang gelopen, maar het is nou niet echt een mooi of sfeervol plaatsje. Mede doordat het stikt van de dikke, onaardige en asociale russen die met hun stierennek waggelen tussen de hoge gebouwen.. De planning om de volgende dag lekker te chillen op het strand, viel letterlijk in het water vanwege het weer. Tot ongeveer 3 uur regende het de hele dag. Eerst maar eens een heerlijke voetmassage genomen en daarna moeten en zouden we zwemmen dus hebben we ons er toch maar aan gewaagd.. De golven waren ongeveer 2,5 a 3 meter hoog wat zorgde voor veel stroming. Vooral de moeders hadden hier moeite mee want die maakte bij een iets te hoge golf een mooie buikschuiver het strand op. Helaas voor hun (maar jeej voor ons) had vaders dit gefilmd en hebben we nog dagen lang gelachen om de buikschuivers. 'S avonds de nachtbus gepakt om de lange reis naar Hoi An van 11u af te leggen. Jaja, onze ouders hadden een echt backpackersleven met ons, maar ze deden het goed. Rond 6 uur s' ochtends de volgende kwamen we aan in Hoi An. Aangekomen bij ons guesthouse, even ontbeten, ons opgefrist en naar het centrum  van Hoi An gelopen. Aangezien Hoi An bekend staat om de tailors (kleermakers) en Sjoerd graag een pak op maat wou laten maken, dit drie dagen duurt ivm de pasmomenten,  moesten we opzoek naar de juiste tailor. Uiteindelijk kwamen we uit bij Mr. Xe, een Vietnamees mannetje die al een keer in Nederland was geweest, een tikkeltje vrouwelijk was en qua stem en uiterlijk leek op mister Chu van 'ik hou van Holland'. Na alles uitgezocht te hebben zijn we gaan rondlopen door het kleine authentieke vissersplaatsje dat volhangt met lampionnetjes. De volgende dag moesten we weer terug naar Mr. Xe om voor het eerst het pak te passen en vaders zich ook een pak liet aanmeten. Toen we buiten kwamen was vader zijn motorbike weg. Iemand kon ons vertellen dat ze zag dat de politie die mee had genomen. Shit, dachten we gelijk.. naar het eind van de straat gelopen en daar zagen we vele motorbikes staan inclusief een bord op wieltjes dat voor de straat was geschoven waarop stond dat het vanaf 3u een motorvrije straat wordt. Na wat zoeken, konden we de motorbike vanuit een soort schuurtje weer ophalen en meenemen. Gelukkig! Daarna een oud huis bezocht dat gemaakt is volgens een gecombineerde bouwstijl en de Japanse brug bezocht. Aangezien we in Nha Trang niet zulk lekker weer hadden gehad en niet echt naar het strand konden hoopte we dat in Hoi An wel te kunnen. De 3de dag waren de weergoden ons goed gezind..  dus op ons fietsje lekker naar het strand. 's Middags moesten we weer naar Mr. Xe voor de laatste passessie. Ies had op internet een leuk voorbeeld van een jurk gevonden en liet deze toen ook daar maken. Daarna gewacht tot het donker werd want dan gingen overal in de straatjes de lampionnen aan wat een mooi gezicht gaf en een leuke gezellige sfeer. 'S avonds met onze ouders naar de water puppetshow geweest waar traditionele Vietnamese gewoonte en tradities werden getoond. De volgende dag eerst 's ochtends een traditionele dans bijgewoond, met een soort bingo element (wat overigens gewoon doorgestoken kaart was) en voor de laatste keer naar Mr. Xe. Daarna toch weer naar het strand geweest (anders kwamen ze zo wit terug en dat is ook niet leuk) en de twee weken met onze ouders afgesloten met een lekker etentje. Aangezien wij nog een aantal dagen overhadden besloten wij met een easy rider, een local die je op zijn motor als gids van A naar B brengt, naar Hue te gaan. Na afscheid van onze ouders zijn we achterop bij de easyriders gesprongen en naar Marble Mountain gereden. Na wat geklim, wat grotbezoeken en een leuk gesprek met een Vietnamees meisje, werd onze weg vervolgd door de zogenaamde Hai van pass, een mooie slingerroute door de bergen. Aangekomen in Hue hebben we de eerste dag niks gedaan. We moesten toch best wel even wennen om weer met z'n tweeën te zijn.. De twee dag een scooter gehuurd en verschillende tombes bezocht. Hue staat bekend als oud koninkrijk van Vietnam en de tombes (gebouwen gemaakt om het graf van de koning(en) heen). Op de terugweg naar Hue zijn we nog naar een verlaten waterpark geweest waar in 2004 voor miljoenen is gebouwd, maar na eerdere opening al direct weer is gesloten doordat het  failliet is gegaan. Het lopen tussen de begroeide glijbanen en het zitten op wat ooit een tribune is geweest, geeft wel een mysterieus maar ook creepy gevoel. De laatste dag in Hue zijn we naar de verboden stad gegaan, het oude koninklijk paleis van de koning(en) van Vietnam. Hoewel het op de Unesco worldlist staat, kon het ons niet heel erg bekoren. Die avond een vlucht genomen van Hue naar Hanoi on naar ons laatste land, de Filipijnen, te gaan. Al met al vonden we Vietnam een veelzijdig land, met de mooiste steden die we tot nu toe gezien hadden, maar was de bevolking totaal niet vriendelijk, zijn we nog nooit zo vaak opgelicht en onrespectvol behandeld. Zo jammer, want het land zelf bevat alle elementen waar je naar op zoek bent!

Van de filipijnen krijgen jullie later een verslag, hoewel we nu al kunnen zeggen dat het hier echt ge-wel-dig is! Aangezien onze laptop het heeft begeven (noouuuuu) kunnen we helaas nog geen foto's van Vietnam (en de rest) online zetten.