Op de helft!

Alweer 2 maanden onderweg wanneer we dit schrijven. De tijd vliegt voorbij en nieuwe ervaringen blijven maar komen. Na Myanmar zijn we naar het zuiden van Thailand vertrokken om even te genieten van het island-life. We hebben de ronde Krabi (Railay), Koh Phi Phi en Koh Lanta gedaan. Kleine samenvatting van ons 9 dagen daar; luieren, zonnen, shoppen, cocktails drinken, zwemmen in de zee, rondwandelen én snorkelen. Op Koh Phi Phi, wat een enorm feesteiland is wat dus gepaard gaat met beer-pong, buckets en excentrieke figuren, hebben we een snorkeltrip gedaan. Met een longtail boot ga je naar/langs Maya Bay (van de film de Beach), Monkey Beach, Phi Phi Leh, Viking cave. De 4 uur durende boottrip werd helaas wat anders dan we hadden verwacht doordat onze bootchauffeur, bleek achteraf, een andere route had genomen die maar 1 snorkelplek had, meer varen en langer wachten waardoor het een beetje een teleurstelling was. Zelfs de sunset scheurde we langs doordat de tijd al verschreden was. 'S avonds liepen we toevallig langs het tourbureau en dachten we vragen even na of wij het wel goed begrepen hadden wat de tour inhield omdat hij wat tegenviel. Onze bootchauffeur was er toevallig ook en begon opeens een heel ander verhaal te houden over wat we die dag gedaan hadden. Hoewel we hier helemaal niet op uit waren, bood het tourbureau ons een herkansing van de tour aan (ergens hadden ze volgens mij wel door dat wij een andere tour hadden gehad dan geadverteerd). Volgende dag dus opnieuw en dit was heel vet! Ja de zon scheen nu wel wat natuurlijk ook meespeelt, maar de plekken waar we kwamen waren prachtig. Helder blauw water, mooie rotsen, een lagoon en dus heerlijk zonnetje. Al met al waren onze dagen heerlijk, hoewel we helaas wel bijna elke dag regen hebben gehad. 

Vanuit het zuiden zijn we zeer budget(€16 voor een ticket) terug gevlogen naar Bangkok. Vanuit Bangkok zijn we met de trein door gegaan naar Kanchanaburi. Diezelfde de dag hebben we het 'Death Railway museum' en de begraafplaats bezocht. Even weer een kleine geschiedenisles om het 'verhaal' weer helder te hebben. Wat een bijzondere plek als je bedenkt dat er zoveel mensen (veel nederlanders) zijn gestorven bij het bouwen van die brug en onder wat voor erbarmelijke condities ze gewerkt moeten hebben. Daarna door naar de Bridge of the River Kwai. Eerlijk gezegd viel deze een beetje tegen, afgezien van het verhaal uiteraard, omdat veel van het oude vervangen was met nieuw materiaal en de brug overvol was met toeristen. 

De volgende dag hebben hebben we een uitje gedaan naar de Erawan watervallen. Zeven levels van watervallen waarbij hoe hoger, hoe lastiger het wordt om er te komen maar des te mooier de waterval wordt. Je kon in het heldere blauwe water zwemmen, maar dan moest je het niet erg vinden dat er vele vissen aan je 'knabbelen'. Ies sloeg een rondje over. In een ondiep badje liggen voldeed. Ies heeft die dr. Fish behandelingen al nooit begrepen..

Onze laatste dag in Kanchanaburi bracht ons naar Hellfire Pass. De uitgehakte berg door krijggevangen eveneens voor diezelfde spoorbaan. Met audioheadsetje en al loop je er doorheen en krijg je meer info. Zeer ontroerend en onwerkelijk. Hierna wilde wij de bus pakken naar het Nam Tok treinstation, maar terwijl wij ergens langs de weg wachtten stopt een auto. Sjoerd zegt nog: "oh, hij draait vast  zijn auto om ons een lift te geven." Ies haar reactie: "in your dreams". We zijn in Thailand of niet, maar inderdaad.. de man bood ons een lift aan naar het treinstation. Geprobeerd enig woordje met hem engels te spreken, maar dat mocht helaas niet echt baten. Aangekomen op het Nam Tok treinstation een kaartje gekocht terug naar Kanchanaburi om zo over de bekende houtenbrug te gaan eveneens gemaakt door de krijgsgevangene. Heel gelukkig waren wij dat we instapte op de eerste stop want bij de latere stops kwamen enorm veel georganiseerde reisgezelschappen bij die vervolgens de halte na de brug er weer allemaal uitgingen en wij tot aan Kanchanaburi (bijna) alleen in de trein zaten. Het mooie gezicht van de brug was in werkelijkheid een gedrang van mensen die door hetzelfde raam willen kijken en de mooiste foto willen nemen, waardoor je meer bezig was met je eigen plek behouden, dan daadwerkelijk te kijken. Zonde...

De volgende dag stond de trip van Kanchanaburi naar Ayutthaya en vervolgens met de nachttrein naar Chiang Mai op het programma. Doordat de trein voor de andere dagen vol zat was deze route de enige oplossing. We vertrokken rond 08:30 met een lokale bus naar   het plaatsje San Buri om vervolgens daar de minibus te nemen naar Ayutthaya (in deze bus kwamen we mensen uit Zutphen tegen wat wel grappig was). Daar rond 12:30 aangekomen een scooter gehuurd en alle leuke plekken die we wilden bekijken bekeken. Diezelfde avonds om 21:07 de nachttrein naar Chiang Mai gepakt en kwamen we daar de volgende dag tussen 9 en 10 uur aan. We hadden soort van de 'luxe' om onze vierligger te delen met de conducteur en vriendjes die ons maar machtig interessant vonden. Of eigenlijk onze telefoons.. Die dag niks meer gedaan, omdat we helemaal gesloopt waren. 

De volgende dag stond de trip naar het Elephant Jungle Sanutary op het programma. Een trip waar we dagen van te voren al naar uitkeken en we werden niet teleurgesteld. Toen we weggingen regende het nog wel, maar toen we na 1,5 rijden op onze plek van bestemming aankwamen was het droog en scheen de zon. Na een korte uitleg over het park en waarom ze de olifanten opvangen gingen we ze voeren. Iedereen mocht trossen met bananen pakken en rietsuiker om deze te geven aan de olifanten. Je probeert één banaan per keer te geven, maar de olifanten trekken gewoon de hele tros bananen die je nog zo strategisch achter je rug had hangen uit je hand. We hadden geluk dat er een klein olifantje bij was van 24 dagen, die zijn poten en slurf coördinatie nog niet helemaal onder controle had. Hij wilde tegen je aanschurken om te spelen, maar omdat hij zijn eigen krachten nog niet kent, duwde hij je makkelijk om ver. Voor het voeren kreeg je veel tijd en je kon ook heel dicht bij ze komen en soms voelde je ineens een slurf in je gezicht of waren al je bananen weg. Daarna ging iedereen zich omkleden om samen met de olifanten een modderbad te nemen. In het begin ziet het er vies uit (je ziet de drollen erin drijven), maar toen de olifanten er eenmaal in waren ging de knop om en ging bijna iedereen los met scrubben. Toen zowel wij (die mannen van daar smeren je ongevraagd lekker in met de "modder") als de olifanten goed ingesmeerd waren gingen we naar het riviertje dichtbij om ons samen met de olifanten schoon te maken. Daarna nog een lekkere lunch gehad en zat het er helaas weer op, maar wat een super ervaring was dit! 

De volgende dag lopens de stad Chiang Mai verkend. Rond 4 uur werden we toen opgehaald om een   kookcursus te doen. Nu is het algemeen bekend dat wij meer van het eten dan het maken zijn, maar waren toch wel benieuwd hoe je de gerechten maakt die we toch bijna elke avond wel eten. Eerst krijg je op een markt wat uitleg over de ingrediënten, kiest de 5 gerechten die je wilt maken en daarna ga je bij Mem (geweldige, enthousiaste vrouw) aan de slag. Eigenlijk zijn er 4 basisproducten die overal voor gebruikt worden en een enkele toevoeging zorgt voor een compleet ander gerecht. Na het snij, stamp, rol en wokwerk uiteraard gesmuld van onze eigen creaties van Penang curry, Massaman, spring rolls, kip met cashewnuts, papayasalade, Tom Tam en sticky rice met mango. Bij terugkomst zullen we jullie allemaal eens uitnodigen om onze kookkunsten te proeven ;) In Chiang Mai zijn we ook nog een avondje naar het ladyboy cabaret geweest. Geweldige avond! Vrouwen of eigenlijk dus mannen playbackte er op los met gewaagde danspassen. Je kreeg je biertje niet eerder voordat je een briefje van 20 (het liefst tussen hun borsten) schoof. 

Doordat het festival Loy Kratong de volgende dag zou zijn, zijn we nog wat langer gebleven. Op de brug stonden honderden mensen bij elkaar die wensballonnen in de lucht lieten gaan en bananenbladbootjes te water lieten. De lucht en het water zat dus vol met lichtjes. Wij hebben bij een tempel met lichtelijk rebelse monniken (ze waren stiekem vuurwerk aan het afsteken met een grijns als een 12 jarig jongetje) een wensballon de lucht in gelaten. Nu maar hopen dat de wens uitkomt :)

Na Chiang Mai stond ons de horrorrit naar Pai te wachten. Waarom horror? Nou, omdat je 4 uur lang omhoog cirkelt in de bergen met een snelheid van heb ik jou daar. Gelukkig viel het mee vanwege de bemachtigde plekken vooraan. Pai was een wereld van verschil met Chiang Mai. Het is een klein centrum met een enorme hippesfeer. Zie voor je mensen met dreadlocks, witte kleren aan, de ochtend beginnen met mediteren, beetje weicko uit de ogen kijken in de avond etc. Niet helemaal ons soort mens, maar de relaxte sfeer was wel aanstekelijk. Hier was ies jarig. 'S ochtends is ies wakker gemaakt met ontbijtje bestaande uit oliebollen en taart en een versierde veranda. We hebben een scooter gehuurd en zijn naar de hotsprings gereden. Een natuurlijk bad met een zeer aangename watertemperatuur. Blijkbaar houden Nederlanders van warm water want van de 15 mensen die in het water lagen, was er maar een enkeling niet Nederlands. 'S avonds werden we opgehaald door een taxi van het restaurant (chique!!) en hebben we heerlijk tapas gegeten met wijntje erbij (was inmiddels al twee maanden geleden dus je kan je voorstellen hoe goed deze smaakte). Volgende dag weer een beetje getoerd door de omgeving om de Pai Canyon, Land split, memorial bridge en waterval te bekijken. Omdat de omgeving van Pai zo mooi was, hadden we een nieuw idee bedacht. We zouden een klein onderdeel van de 'loop' doen waarbij je van Pai naar Mae Hong Son rijdt op de scooter. Een rit van zo'n 250 km en 600 bochten in twee dagen. Wat is dat cool. Gewapend met ieder een eigen scooter (of eigenlijk motor want vanwege het vermogen zou je in Nederland een motorrijbewijs moeten hebben om erop te rijden) rijdt je de natuur in en zou je bijna elke bocht kunnen stoppen om een foto te maken. Op de heenweg zijn we gestopt bij de Lod Cave waar je met een gids met lantaarn drie donkere grotten bezoekt. Je gaat van de ene naar de andere grot met een bamboeraft. Smiddags zijn we nog even naar een bamboebrug gereden. Na flink wat uren scooteren en inmiddels enig spierpijn van het vele remmen en gas geven, waren we aangekomen bij ons hostel in Mae Hong Son. Gelukkig maar want ies voelde zich tijdens het scooteren al niet zo goed en was zo heet dat je een eitje op haar kon bakken. Volgende ochtend ging het beter en zijn we op aanraden van een duitse man die we hadden ontmoet naar een Chinese village gegaan. Dit schilderij-achtige plaatsje ligt aan het meer en in de theeplantages zijn schattige bungalowtjes te huren. Na deze stop zijn we vrijwel in 1x door gereden naar Pai, waar we op tijd aankwamen doordat we inmiddels meer zekerheid hadden in het rijden door bochten. Na Pai pakken we de bus en boot door naar Laos, waar we zo'n twee weekjes zullen rondtrekken. De foto's van onze tijd in thailand staan ook op de site (wel weer even op het pijltje bij datum klikken om de foto's op de juiste volgorde te bekijken)